سلام...
نماز شام غريبان چو گريه آغازم
به مويه هاي غريبانه غصه پردازم
به ياد يار و ديار آنچنان بگريم زار
که از جهان ره و رسم سفر بر اندازم
من از ديار حبيبم، نه از بلاد غريب
مهيمنا به رفيقان خود رسان بازم...
به نيت امشب تفالي به حافظ زدم.
تا حالا اين شعر حافظ به گوشت خورده:
ما آن شقايقيم که با داغ زاده ايم؟؟؟يعني رو دل هر کدوم از ما آدما داغ يه چيزي هست، اصلا ماها از همون اول دلشکسته به دنيا ميايم...
ممنون از حضورتون
يا حق..