"88/10/17.امروز سالروز کشف حجاب است.اینجا اتحادیه ی انجمن های اسلامی دانش آموزان،واحد خواهران است و ما می خواهیم تئاتر اجرا کنیم!تئاتری به مناسبت سالروز کشف حجاب.همه چیز شبیه به جک می ماند!یک ساعت و پانزده دقیقه ی دیگر تا شروع جلسه ی مسئولین انجمن اسلامی مانده و ما هنوز متن تئاترمان هم تنظیم نیست!ظاهرا نویسنده ی نمایش نامه دل پری داشته که انواع فحش های آب دار و رکیک را ضمیمه ی متن نمایش نامه کرده است و ما همگی کُپ کرده ایم!"

رضا شاه،امروز از ترکیه برگشته و در یک دانشگاه پرستاری سخنرانی دارد.
در دانشکده ی پرستاری:مجری ظاهرا حول و دستپاچه است و از شور و شعفِ آمدن رضا شاه نمی داند چکار باید بکند و دائم لباس و کلاه خود را مرتب می کند و در حالی که صدایش می لرزد می گوید((:مفتخریم که دعوت کنیم از شهنشاه عالی قدر،مرد اول ایران زمین،سرور ما،رضا شاه پهلوی،تا با قدوم مبارک خود،ما را سرفراز کنند)) و تعظیم کنان از پشت تریبون کنار می رود.
رضا شاه پهلوی با دبدبه و کبکبه ی بسیار وارد می شود،و با غرور نگاهی به اطراف می کند و پشت تریبون،شروع به صحبت می کند((:...ما آمده ایم تا این نکبت،حجاب را از میان برداریم...))

ضربه های محکم به در می خورد و توجه همه به آخر سالن جلب می شود و دو نفر خانم محجبه با ترس و لرز وارد می شوند و بین جمعیت می نشینند و پشت سر آن ها یک خانم محجبه ی دیگر در حالی که سربازان به دنبال او هستند داخل می شود و وسط سالن سربازها چادر را از سر او می کشند و او فریاد می زند:((بی غیرتا کمکم کنید،یکی به دادم برسه!آی مردم!جیره خواری تا کی؟بی هویتی تا چه حد؟))و رو به سربازها:((پست و مقام کورتون کرده بدبختای نوکر؟چادر رو از سر زن مردم می کشید؟))

و عده ای در حالی که متحول شده اند شعار می دهند:مرگ بر بی حجاب!مرگ بر بی حجاب...و شاه و مجری را از صحنه با تیپا بیرون می کنند!

"قسمت خوش بینانه ی تئاتر ما متحول شدن مردم به این سرعت بود!کاش این یک تئاتر نبود و واقعیت داشت...کاش می شد همه چیز را انقدر سریع به سمت خوبی تغییر داد!"